Over mij
Mijn vriend en ik konden ons geluk niet op. Toen we verhuisd waren naar ons droomhuis bleek ik ook nog zwanger te zijn van ons eerste kindje.
Na een fijne en ongecompliceerde zwangerschap en een voorspoedig eerste deel van de bevalling veranderde in februari 2021 ons leven compleet. In het ziekenhuis kregen we de woorden te horen die voor altijd in mijn geheugen gegrift staan: 'het hartje van de baby is gestopt.'
We kwamen erachter dat het een jongetje was en noemden we hem Siem Elias. Wat was hij mooi, zo lief en perfect. Uit latere onderzoeken bleek de doodsoorzaak een acute trombose in de placenta te zijn, pure pech zoals de gynaecoloog het omschreef.
Nadat de familie Siem had ontmoet en tegelijkertijd afscheid van hem moest nemen, begon het rouwen echt. Ons huis was leeg en stil. Wij waren zo klaar voor Siem en dan is er niets om voor te zorgen, om vast te houden en te knuffelen. We rouwen om de mooie toekomst die we Siem wilden geven, maar er niet zal zijn. En dat doet ongelooflijk veel pijn.
In deze intense periode ben ik me gaan verdiepen in babyverlies en rouw. Vooral eerst ook om mezelf en mijn emoties te begrijpen. Er gaat namelijk van alles door je heen: verdriet, jaloezie, boosheid, onzekerheid, eenzaamheid en nog veel meer. Maar al snel merkte ik ook al hoe groot de liefde was: de liefde voor Siem, voor elkaar, voor de lieve mensen om ons heen. Iemand zei eens tegen mij de mooie woorden: 'Siem heeft alleen maar liefde gekend, Siem is liefde.'
Ik wilde na Siem zo snel mogelijk weer zwanger worden en een paar maanden later had ik een positieve test in mijn handen. Helaas kwamen we bij de eerste echo erachter dat het niet goed zat en het een miskraam zou worden. In mijn hoofd spookte maar één vraag: Zou ik ooit nog bevallen van een gezond en levend kindje?
Een jaar na het overlijden van Siem kwam ik erachter dat ik opnieuw zwanger was. Ondanks dat de zwangerschap goed ging, was er ook veel angst. Is de eerste echo wel goed? En zou de bevalling dit keer wel goed gaan? In november 2022 werd ik voor de tweede keer moeder van mijn zoon Ted.
Langzaamaan ontstond er in mij een enorme drijfveer om ook andere vrouwen te helpen die zo'n enorm verlies hebben meegemaakt. Te laten zien dat rouw persoonlijk is en dat je er zelf doorheen moet maar je wel hulp kan en mag vragen.
Ik bied jou een luisterend oor, begeleid je in deze intense periode waar jouw wereld stil staat en geef je handvatten hoe om te gaan met bepaalde situaties.
Daarbij laat ik je ook inzien dat rouw niet alleen zwaar en moeilijk kan zijn, maar ook heel veel liefde en trots met zich meebrengt. En dat je deze twee kan gebruiken als kracht om verder te gaan.
Klik hier om te zien wat ik voor jou kan betekenen.